Autoradmin

Jej oczy noszą krój migdałów. Chociaż wcale
nie mają tego kształtu, choć ich dumne linie
splatają się inaczej, znacznie bardziej płynnie
ale w tej swojej płynności zdają się migdalić

z nosem o nader fikuśnie rozszerzonych nozdrzach
co kocio czuje i kocio sierść ostrą jeży na karku
czym pewnie się walnie przyczynia do światła iskrzenia na wargach
i przyczynowo-skutkowo czyni ją piękną. Popatrz

powąchaj, pocałuj, zjedz ją
obrysuj ją grubą kredką
gdy w oczy błyszczy magnezja

gdy czas się spala za prędko
a ogień co płonie w lędźwiach
w finale gra amaretto.

Pani nie ma jeszcze w numerze. Pani jeszcze nie przyjechała
więc jest tylko westybul walizka jakiś grubas na fotelu z fajką
i na ścianie za starym konsjerżem ogrywana w każdym filmie kratka
szachownica z numerami kluczy do Twojego gorącego ciała

Jaki jest dzisiaj Twój numer? Pod jedenastym podobno
zakładasz właśnie podwiązkę tuż koło rzeczki Liffey
w trójce – zasłaniasz zasłony, pod dziewięć – ściągasz szarfę
w trzydziestym trzecim pomagam sukienkę na plecach dopiąć

Patrzę w drewnianą klatkę jak w adwentowy kalendarz
i drżącym koniuszkiem palca kolejne kratki odmykam
każda z nich to majstersztyk, opera magnum, święto

a ja się bawię tą myślą co co i rusz mi przemyka
że tyle drzwi hotelowych możemy jeszcze odemknąć
i kluczy z drewnianym brelokiem wciąż tyle tkwi na haczykach

Jak prąd w tranzystorze, jak napięcie na stykach
jak księżyc kiedy czesze go zimny cień Ziemi
jak młody meksykanin gdy uprawia przemyt
pojawiasz się i znikasz, pojawiasz i znikasz

Jak lizak policjanta, jak ślad który zostawia
na skórze opuszek palca, jak suma na koncie,
rumieniec w sytuacji która każe “płoń się!”
znikasz i się pojawiasz, znikasz i pojawiasz.

Jak podczas transplantacji czyjaś lewa nerka,
cień spóźnionego przechodnia na chropawej ścianie,
drżenie rąk podczas trudnej sytuacji w bierkach

albo nogi kochanków na głebokim sianie
bawisz się ze mną w rodzaj znikanego berka,
w znikanie-pojawianie, znikopojawianie