Na ciepłej skórze kaligrafujemy
ludzkim paznokciem, porzuciwszy pióra,
człowiecze znaki,
których nie poniesie
martwy pergamin ni szumiący papier,
których nie sposób inaczej zapisać
jak wolnoschnącym atramentem krwinek
na obróconej z wolna stronie dłoni.
Bez pośrednictwa szpiczastych patyków
białej próżności łabędziego pióra
złożonej składni, klatki alfabetu
dajemy sobie
ciągle nowe znaki
