Przedmioty leżące na śmietniku. Ta nagłość ich występowania, ten śmietnikowy chaos – serie nieustannych zaskoczeń, pozornie abstrakcyjne zestawienia i szokujące metafory. Bo z leżącego na boku buta wydaje się wystawać jeszcze noga w brudnej skarpetce, porzucone drzwi jakby dopiero co zadrżały pod wściekłym trzaśnięciem nastolatki a za rozbitym telewizorem snują się jeszcze duchy ostatnich telewidzów – Oglądającego Mecz i Chcącej Przełączyć na Inny Kanał.
Ich nogi, ręce i usta trzepoczą mgliście nad tym plastikowym chaosem. Ich palce miażdżą kubki i butelki, ich języki niedolizują resztek kefiru.
Śmietnik jest ciągle jeszcze ciepły.
